|
بندہ علی وسالار بخش و مدار بخش و پیر بخش موسوم می کنند، و این نمی دانند کہ خدائے تعالیٰ بیرون آورد ایشان را از شکم ہائے مادران ایشان ،و نمی دانستند ہیچ چیزیرا ،و داد ایشان راگوش برائے سماعت، و چشمہا برائے بصارت و دلہا تاکہ ایشان شکر ادا کنند و بہ عبودیت آن مصروف شوند، و دیگر آن را باو ہمسر نکنند بہ ہیچ چیز و نہ اینکہ چون پیدا کرد ایشان را خدا ، وداد انعام ہائے خود، پس خدائے تعالیٰ را فراموش کردند ، و بعبد فلان و بندہ فلان موسوم ساختند، و بجائے شکر خدا شکر دیگر ان بجا آوردند۔
خدائے تعالیٰ در سورۂ نحل ارشاد فرمودہ:
} وَاللّٰہُ أَخْرَجَکُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّھَاتِکُمْ لَا تَعْلَمُونَ شَیْئًا وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفئِدَۃَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُون}
و در تفسیر حسینی می گوید کہ چون حوّا علیہا السلام حاملہ شد ابلیس بر صورت مجہول بر حوّا علیہاالسلام ظاہر گشت و گفت در شکم توچہ چیز است ؟ حوّا جواب داد کہ نمی د انم ، ابلیس گفت کہ شاید سبعی یا بہیمہ باشد، انگاہ پرسید بینی بیرون آید یا شکم را بشگافند و بیرون آرند، حوّا علیہا السلام ترسید و صورت ماجرا آدم علیہ السلام درمیان آورد، آدم نیز اندیشہ ناک شد، و ابلیس دیگر بارہ خود را بر صورت دیگر بر ایشان ظاہر کردہ از سبب ملال حال ایشان پرسید ،حال باز گفتند، ابلیس گفت: غم مخورید کہ من اسم اعظم می دانم ،و مستجاب الدعوات ام، از خدا در خواہم کہ این حمل رامثل شما بشرے راست خلقت گرداند، و خروج اوبآسانی باشد بشرط آنکہ او را عبدالحارث نام کنید و نام ابلیس درمیان ملائکہ حارث بود، حوّا علیہاالسلام این فریب راقبول کرد۔ انتہی۔
چنانکہ خدائے عزوجل حکایت این در قرآن پاک می فرماید:
} وَ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَۃٍ وَجَعَلَ مِنْھَا زَوْجَھَا لِیَسْکُنَ اِلَیْھَا فَلَمَّا تَغَشَّاھَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِیفًا فَمَرَّتْ بِہِ فَلَمَّا أَثْقَلَتْ دَعَوَا اللّٰہَ رَبَّھُمَا لَئِنْ آَتَیْتَنَا صَالِحًا لَنَکُونَنَّ مِنَ الشَّاکِرِینَ . فَلَمَّا آتَاھُمَا صَالِحًا جَعَلَا لَہُ شُرَکَائَ فِیمَا آتَاھُمَا فَتَعَالَی اللّٰہُ عَمَّا یُشْرِکُونَ}
یعنی اوست اعنی خدائے تعالیٰ آنکس کہ پیدا کرد شما را ازیک تن کہ آدم علیہ السلام است و پیدا کرد از ان یک شخص زنش را تا آرام گیرد باوے پس آن ہنگام کہ پوشید آدم علیہ السلام حوا را یعنی
|