|
پس بریزید از جانب کودک خون را، و دور کنید از وی اذیٰ را بدور کردن موی ، و پاک گرد انیدن ازچر کہا کہ آلودہ است بآن نزد ولادت۔ کذا في أشعۃ اللمعات للشیخ عبدالحق۔
’’عن حبیب بن الشھید قال: أمرني ابن سیرین أن أسأل الحسن ممن سمع حدیث العقیقۃ، فسألتہ، فقال: من سمرۃ بن جندب‘‘ رواہ البخاري والنسائي۔
یعنی گفت حبیب بن شہید کہ حکم کرد مرا ابن سیرین کہ سوال کنم از حسن کہ حدیث عقیقہ از کہ روایت دارند، پس پرسیدم حسن را ازحدیث عقیقہ، پس گفت کہ از سمرہ بن جندب شنیدہ ام۔
’’مالک عن نافع أن عبد اللّٰه بن عمر لم یکن یسألہ أحد من أھلہ عقیقۃ إلا أعطاہ إیاھا، وکان یعق عن ولدہ بشاۃ شاۃ عن الذکور و الإناث‘‘ رواہ مالک في الموطأ۔
یعنی گفت نافع نبود عبداللہ بن عمر کہ سوال کند او را کسی ازاہلِ او برای عقیقہ ولد مگر این کہ عطا کرد او را جانور برای عقیقہ، و بود عبداللہ بن عمر کہ عقیقہ می کرد از ولد مذکر و مونث بیک یک شاۃ۔
’’مالک عن ھشام بن عروۃ أن أباہ عروۃ بن الزبیر رضی اللّٰه عنہ کان یعق عن بنیہ الذکور والإناث بشاۃ شاۃ‘‘
یعنی بود ابن زبیر کہ عقیقہ می کرد از جانب ولد مذکر و مؤ نث بیک یک شاۃ۔
’’عن سمرۃ قال قال رسول اللّٰه صلی اللّٰهُ علیه وسلم : الغلام مرتھن بعقیقتہ، یذبح عنہ یوم السابع، و یسمی، و یحلق رأسہ‘‘ رواہ الترمذي والدارمي و أبوداود۔
یعنی کودک گرو است بعقیقہ ذبح کردہ شود از جانب غلام روز ہفتم و نام نہاد می شود و ستردہ می شود موئی سر وے ۔
امام احمد رحمہ اللہ می گوید کہ معنی آنست کہ فرزند محبوس و ممنوع است ازشفاعت کردن درحق والدین تا عقیقہ او را ندہند، و بعضے می گویند کہ فرزند محبوس و ممنوع است از خیرات و سلا مت از آفات و زیادت نشو و نماتا عقیقہ او را ندہند ۔ و این درحقیقت راجع باخذ والدین می شود کہ ترک عقیقہ کرد ، و بعضی می گویند مرہون است باذیٰ و پلیدی زیرا کہ در حدیث آمدہ است:
’’فأمیطوا عنہ الاذیٰ‘‘
|