|
کیویں دَسو دل دی تسلی کراواں
مدن پوریا کتھوں میں لبھ کے لیانواں
جے وَس ہوندا میں اپنی جان دیندا
اوہنوں موت دے منہ وچ نہ آن دیندا
پر کی کیتا جاوے ایہہ کر کوئی نئیں سکدا
کسے دی جگہ اُتے مَر کوئی نئیں سکدا
وگرنہ اوہدی تھاں تے کئی مرن والے
پسینے اوہدے تے لہو دھرن والے
ڈھائیں مار رویا بندہ کلّا کلّا!
جنازہ پڑن والے اللہ اللہ!
جیہڑے پاسے ولے نگہ جاوندی سی
بس خلقت ای خلقت نظر آوندی سی
جمع ہوئی دنیا ایہہ دس دی پئی سی
کوئی شک شبہ نئیں ایہہ روح جنتی سی
جنازہ سی جس ویلے گیا پڑھایا
زیارت کرن لئی جہان پلٹ آیا!
طمع ہر دے دل وچ دیدار و درس دی
چہرہ ویکھنے نوں سی دنیا ترس دی
نہ رہ سکیا نظم و ضبط بھیڑ پاروں
ہزاراں ای محروم رہ گئے دیداروں
|