| ساقی بشو دو رنگی امید وبیم را بنمابما حقیقتِ رنگِ قدیم را مطرب بیک دو نغمہ غنی کن دلِ فقیر ساقی بیک دو جرعہ سخی کن لئیم را جنسے کہ در خزینہ لطفِ تو نیست نیست جز احتیاجِ تحفہ ندیدم کریم را روزیکہ جرمنامہ نظیری برآورد از آبِ عفو شوی کتابِ سقیم را ۔۔۔ طاعتِ مانیست غیر از درزش پندارِما ہست استغفارِ ما محتاج اِستغفار ما از شمیم گل دماغ ما پریشاں مے شود برنمے تابد دمِ عیسیٰ دلِ بیمارِ ما خانہ ما خاکساراں برسر راہِ صباست شب نمے سوزد چراغ از پستی دیوارِ ما ۔۔۔ خورشید عمر برسرِ دیوار و خفتہ ایم فریاد از درازی خوابِ گرانِ ما در پیری از ہزار جواں زندہ دل تریم صد نو بہارِ رشک برد بر خزانِ ما در حیرتم کہ غنچہ بہ بلبل چگو نہ گفت رازے کہ بادہم نشنید از زبانِ ما بنیادِ ما خرابیِ ما استوار کرد گوئی کہ سودِ ماست نظیری زیانِ ما خود را برہنہ برصفِ شمشیر مے زینم کاند رفنائے ماست بقا و دوامِ ما ۔۔۔ گر رود عشق از مزاج پیر لذت کے رود بوئے مے باقی بودگر بشکنی پیمانہ را سرگزشتِ عہدِ گل را از نظیری بشنوید عندلیب آشفتہ ترمی گوید ایں افسانہ را ۔۔۔ کجا بودی کہ امشب سوختی آزردہ جانے را بقدرِ روز محشر طول وادی ہر زمانے را ۔۔۔ جراحتم ہمہ راحت شداز سعادتِ عشق گلے کہ دررہِ من بشکذ زخار منِ ست |