إلي أن لا یحبني إلا مؤمن، ولا یبغضني إلا منافق‘‘ کذ ا في المشکوۃ۔
و خدا رحمت نازل فرماید بر باقی از عشرہ مبشر ہ و سائر اصحاب و آل نبی صلی اللہ علیہ وسلم کہ ستون سقف شریعت رسول معصوم صلی اللہ علیہ وسلم بودند ، و جان و مال خود را بر راہ خدا نثار کردند ، رضوان اللہ علیہم اجمعین، وبرجمیع ائمہ دین کہ از سعی و کوشش حضرات ایشان دین پیغمبر ما صلی اللہ علیہ وسلم صورت رونق گرفت، رحمۃ اللہ علیہم اجمعین۔
اما بعد، می گوید فقیر حقیر محمد المکنی بابی ا لطیب المدعو بشمس الحق عفاعنہ ذ نوبہ رب الفلق عظیم آبادی کہ ازمنہ سابقہ کہ مشہود لہا بالخیر بود انقراض یافت ، و علمائے حقانی کہ وارث انبیاء علیھم الصلوۃ بودند برحمت حق پیوستند۔ اکنون زمانہ آن رسید کہ درآ ن فسق و فجور بکثرت شایع یافتہ، اکثر درشرک مبتلا اند ، و کثیر در بدعات و محرمات ، وہمیں شرک و بدعات راعبادت می شمارند ، ووسیلہ نجات می د انند۔وایں موقوف صرف برجہلا نیست بلکہ جمعی غفیر از ناس کہ خود را بزیور علم آراستہ می دانند ہمیں را مسلک خود اختیار کردند ، کسے ذبح بغیر اللہ را حلال می دارد ، کسے بہ استحسان محفل تعزیہ داری رفتہ، و فتویٰ جواز تحلیق موی ریش دادہ، وکسی سماع و مزامیر و مجلس مولد النبی صلی اللہ علیہ وسلم را از جملہ اذکار شمردہ، و حاجت روائی راکار بزرگان دانستہ، و کسی باعراس بزرگان کہ مشتمل برشرک و بدعات و محرمات است مشغول شدہ، و کسے تقلید یکے ازایمہ اربعہ را بر خود لازم و واجب گرد انیدہ، و اگر حدیث صحیح غیر منسوخ خلاف مذ ہب امام خود یابد بر حدیث رسول معصوم صلی اللہ علیہ وسلم عمل نکند ، و حدیث را از کلام امام خود رد کند، و یاتاویل کردہ بمذہب امام خود آرد، علی ہذا القیاس بسیار است۔ از شرک وبدعات و محرمات کہ عوام الناس خصوصاً صوفیان و اکثر علما زمانہ ما مبتلا ہستند۔ و عجب است این علما ناحق شناس و صوفیان لامذہب کہ خود را در زمرہ علما و صلحا شمردہ اند، و مسلک خود خلاف کتاب اللہ و سنت رسول اللہ گردانیدہ اند، ایشان مصداق آیۃ کریمہ ہستند:
} وَ مَنْ یَّعْصِ اللّٰہَ وَ رَسُوْلَہٗ فَقَدْ ضَلَّ ضَلٰلًا مُّبِیْنًا} [الأحزاب: ۳۶]
و این ندانند کہ کدام کس ازامت فضل این امر دارد کہ درجہ مخالفت قولِ پیغمبر داشتہ باشد۔
حق تعالیٰ می فرماید:
} ٰٓیاََیُّھَا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا لاَ تَرْفَعُوْٓا اَصْوَاتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیِّ وَلاَ تَجْھَرُوْا لَہٗ بِالْقَوْلِ کَجَھْرِ بَعْضِکُمْ لِبَعْضٍ اَنْ تَحْبَطَ اَعْمَالُکُمْ وَاَنْتُمْ لاَ تَشْعُرُوْنَ} [الحجرات: ۲]
|