Maktaba Wahhabi

627 - 702
الحسین بن أیوب وأبي الحسین أحمد بن عبد القادر بن یوسف و فخر الإسلام أبي بکر محمد بن أحمد الشاشي، واشتھر ذکرھا، وبعد صیتہا، وکانت وفاتہا یوم الأحد بعد العصر ثالث عشر المحرم سنۃ أربع وسبعین وخمس مائۃ، ودفنت بباب أبزر، وقد نیفت علی تسعین سنۃ من عمرھا۔ رحمھا اللّٰه تعالی‘‘ و علامہ مقری در جلد ثانی نفح الطیب تاریخ اندلس نوشتہ: ’’عائشۃ بنت أحمد القرطبیۃ، قال ابن حبان في المقتبس: لم یکن في زمانھا من حرائر الأندلس من یعدلھا علما وفھما وأدبا وشعرا وفصاحۃ، تمدح ملوک الأندلس، و تخاطبھم بما یعرض لھا من حاجۃ، وکانت حسنۃ الخط، تکتب المصاحف، وماتت عذراء لم تنکح سنۃ أربع مائۃ، وقال في المغرب: أنھا من عجائب زمانھا وغرائب أوانھا، وأبوعبد اللّٰه الطیب عمّھا، ولوقیل أنھا أشعر منہ لجاز‘‘ انتھی۔ پس ازین نقول بالا صاف ظاہر است کہ شفا بنت عبداللہ رضی اللہ عنہا تعلیم کتابت بہ حفصہ رضی اللہ عنہا کرد، و ر سول اللہ صلی اللہ علیہ وسلم برو راضی شدہ، و بعد زمانہ رسول اللہ صلی اللہ علیہ وسلم و زمانہ صحابہ ہم نسوان کہ از علماء و کملاء بو دند صاحب خط و کتابت بودند۔ و احادیث نہی کل از بواطیل و موضوعات اند ، و احدی ہم از علما ء تصحیح آن نکردہ جز حافظ ابوعبداللہ الحاکم ، و تصحیح آن متعقب فیہ است ، و مساہلتِ حافظ حاکم درباب تصحیح مشہور بین المحدثین است، تاآنکہ دیگر حفاظ موافقت بہ تصحیح آن نکنند۔ و آنکہ گفتہ کہ بیہقی ہم تصحیح حدیث نہی کردہ، وشیخ جلال الدین سیوطی تبعیت حاکم و بیہقی نمودہ ، پس وی بر بیہقی و سیوطی افترا عظیم بستہ، ہر کہ لآلی مصنوعہ را مطالعہ کند این معنی برو آشکار اگردد ، بخلاف حدیثِ شفا کہ اسناد او صحیح است ، و رجالِ اسنادِ او رجالِ صحیحین اند ۔ فلا کلام فی صحۃ اسنادہ الالمجادل عنید۔ و ابوداود و منذری بر حدیثِ شفا سکوت کردہ ، وبقاعدہ مقررہ سکوت این ہر دو حافظ برحدیثی ازاحادیث سنن ابی داود مقتضی صحت اوست۔ و ابوعبداللہ الحاکم تصحیح آن کردہ ۔ وذکر کردنِ مفسران حدیث نہی را در تفسیر سورہ نور قابلِ حجت و مقتضیِ صحت او نیست ، چراکہ
Flag Counter